Turystyka

Zróżnicowane warunki terenowe i coraz lepsza baza sprawiają, że gmina Bukowsko to doskonałe miejsce do wypoczynku i relaksu na łonie natury.

Idealnym miejscem na wycieczki piesze i rowerowe w Gminie Bukowsko są  ścieżki historyczno-przyrodnicze „Buczyna Karpacka” na Bukowicę (dojście od Woli Piotrowej), „Szlakiem dawnych osad”  na trasie Zboiska – Bukowsko oraz ścieżka edukacyjna „Śladami trzech narodów – Polacy, Rusini i Żydzi w Gminie Bukowsko” biegnącą z Bukowska do Kamiennego, na trasie której można podziwiać żeremia bobrów.

Ścieżki są odpowiednio oznakowane, a na ich dłuższych odcinkach zostały urządzone punkty przystankowe.

Wędrówkę na Bukowicę  ścieżką "Buczyna Karpacka" najlepiej rozpocząć w Woli Piotrowej bowiem tu również rozpoczyna się szlak żółty: Wola Piotrowa - Wisłok Wielki - Kanasiówka, wyznaczony przez PTTK Sanok.

Wieś ta po wojnie podzieliła los wielu okolicznych łemkowskich wiosek, odżyła dwadzieścia lat później dzięki innym „przesiedleńcom", przybyłym tu w połowie lat sześćdziesiątych ze Śląska Cieszyńskiego - Polakom obrządku zielonoświątkowego (pierwsza rodzina osiedliła się tu w 1966 roku i pochodziła z Ustronia). Po lewej stronie na wzniesieniu usytuowany jest cmentarz i miejsce po dawnej cerkwi. Idąc w górę wsi, przechodzimy obok Domu Modlitwy i sklepu spożywczego, mijając dwa przystanki autobusowe urządzone jako galerie fotograficzne opowiadające historię 40 lat osadnictwa. Samochód można zostawić na parkingu na końcu wsi, a za nim prowadzi droga, która mocno się zwęża i wiedzie w górę. Czas przejścia z Woli Piotrowej po tej ścieżce to 90 minut. Natomiast całą naszą trasę tam i z powrotem, wolnym tempem można pokonać w 3-4 godziny wraz z podziwianiem flory i fauny „Bukowicy”.

Przy ostatnich zabudowaniach, na rozwidleniu dróg skręcamy w prawo i niedawno wyasfaltowaną drogą pniemy się w górę, na pokryty polami i łąkami grzbiet.  Rozciąga się stąd ładna panorama pokrytych mozaiką pól, łąk i zagajników wzgórz pogórza Bukowskiego, a na wschodzie widnieją stoki Bieszczadów. Już na początku ścieżki cieszy turystę wspaniały widok okolicy. Po około 45 minutach od wyjścia ze wsi na rozwidleniu dróg, na grzbiecie spotykamy znaki czerwone. Teraz możemy kontynuować wędrówkę na najwyższe wzniesienie; Tokarnię albo dalej szlakiem żółtym kontynuować wędrówkę zgodnie z założonym celem. Droga skręca w prawo i prowadzi dalej grzbietem wraz z czerwonymi znakami Głównego Szlaku Beskidzkiego. Wychodzimy na grzbietowe łąki porastające siodło pod Tokarnią i tu rozpoczyna się najpiękniejszy chyba, bardzo widokowy odcinek szlaku. Przechodzimy obok wiaty, która nadaje się na odpoczynek.

Pasmo Bukowicy, które się przed nami otwiera jest jednym z najbardziej malowniczych pasm Beskidu Niskiego, rozpościera się ono od doliny Wisłoka na zachodzie po dolinę Osławy na wschodzie. Główny grzbiet biegnie z północnego - zachodu na południowy - wschód osiągając kulminację na Tokarni (778 m n.p.m.). Ten szczyt charakteryzuje się pięknym widokiem i potężnym, widocznym z daleka, przekaźnikiem telefonii komórkowej. Tę część pasma już tak gęsto nie porasta las jodłowy i bukowy, a dominują rozległe łąki i pastwiska. To właśnie szczyt Tokarnia i jej stoki oferują turyście niesamowite widoki. Można stąd podziwiać bajkową panoramę wielu szczytów Beskidu Niskiego, widoczne jest Pogórze Dynowskie i Bukowskie oraz Bieszczady. Przy dobrej pogodzie, po przeciwnej stronie lśnią w słońcu skaliste szczyty Tatr.

Szlak żółty przekracza grzbiet i dalej idziemy drogą do lasu zagospodarowanego przez Włościańskie Stowarzyszenie Właścicieli Lasów Prywatnych. Po lewej stronie dostrzegamy szlaban, za którym zaczyna się szeroka na ponad sześć metrów, nowa droga schodząca z grzbietu w kierunku Wisłoka. Dawniej był to bardzo uczęszczany trakt z łemkowskich wsi w kierunku Bukowska, gdzie na targi pędzono stada bydła, koni itp. To właśnie tą drogą prowadzi teraz żółty szlak do Wisłoka. Idąc wg znaków napotkamy leśny cmentarz powstańców z 1863 roku oraz żołnierzy I i II wojny światowej. Krótki opis historii związanej z tym miejscem i okolicą znajdziemy na tablicach informacyjnych. To dobre miejsce do odpoczynku i chwili zadumy nad patriotyzmem, wartościami itp.

Podążając dalej zobaczymy stanowiska cisa pospolitego. Znajdują się one między górą Jawornik, a górą Dział w źródliskach potoków Wisłoka. Cis to drzewo wiecznie zielone dorastające do 10-15 metrów, które chronione jest w Polsce od 1423 roku, z nakazu króla Władysława Jagiełły. Ma drzewo ciężkie, twarde, mocne, elastyczne i trudno łupliwe. Wykorzystywano go do produkcji broni myśliwskiej i wojennej wytwarzając z niego łuki, kusze, dzidy i oszczepy. 20 sierpnia 2011 r. dokonano otwarcia ścieżki drugiej części przyrodniczo-historycznej „Cis – staropolskie żelazo”. Wszystkie cisy rosną w lesie bukowym z niewielkim udziałem jodły. Ten chroniony, niegdyś częsty a obecnie rzadki gatunek drzewa naszych lasów, utworzył tu populację, na którą składa się blisko 300 osobników. Populacja cisa pospolitego w Paśmie Bukowicy jest szczególnie interesująca, gdyż wchodzi w strefę tzw. populacji brzeżnych, będących na granicy swojego naturalnego zasięgu geograficznego.Największe cisy tej poplulacji osiągają tu znaczne rozmiary, gdzie ich grubość dochodzi do 30 centymetrów przy wysokości 13 metrów, co świadczy o znacznej rozpiętości ich wieku i naturalnym pochodzeniu.

W różnych częściach ścieżki odnajdziemy rzadko spotykane rośliny. Informacje o tutejszej faunie i florze odnajdziemy na kolejnych tablicach informacyjnych będących częścią „ścieżki”. Ciekawym dla turystów miejscem są lasy, łąki, rozległe polany, bowiem tutaj możemy obserwować niezwykle piękną roślinność, a także wiele gatunków zwierząt, które żyją tutaj, jako w środowisku naturalnym. Cechą charakterystyczną jest tutaj fakt, że występują na tym terenie zwierzęta, które nie żyją w innych częściach Polski, dlatego też objęte są ścisła ochroną. Z bardziej pospolitych gatunków zwierząt można zobaczyć jelenia, dzika, lisa, kunę, borsuka czy wilka. Oprócz tych gatunków można zobaczyć znacznie rzadziej występujące gatunki zwierząt, np. niedźwiedzie, rysie czy żbiki. Występuje tu także ogromna ilość ptaków, z których rzadszymi gatunkami są sikora, drozd, dzięcioł, głuszec czy bażant. Można także napotkać ptaki drapieżne, jak na przykład: orlika krzykliwego, myszołowa i puchacza. Pospolicie występują tutaj także płazy i gady, którymi są żmija, padalec, salamandra plamista, oraz traszka górska. W drzewostanie dominują głównie buczyny i lasy mieszane bukowo - jodłowe z domieszkami olchy, dębu i grabu oraz bardzo bogatym runem leśnym.

Rosną tu również modrzewie, cisy, jawory, a w miejscach podmokłych lasy jesionowo - olszowe oraz wierzby i topole. Świerki występują tylko tam, gdzie zostały sztucznie wprowadzone. Oszołomiony pięknem przyrody turysta nawet nie jest w stanie zorientować się, że idąc stromym podejściem i mając już kilometry w nogach – wcale się nie męczy. To zasługa znakomitego mikroklimatu zbliżonego do tego, jaki występuje w Rymanowie Zdroju. W tym miejscu warto przypomnieć, że w latach 50 - tych dwudziestego wieku istniały plany wykorzystania tego pięknego miejsca do działalności sanatoryjnej. Istnieją mapy, na których planowano poprowadzenie tutaj linii energetycznej. Plany nie zostały zrealizowane, zapewne z korzyścią dla tego pięknego zakątka naszej gminy. Występuje tu bowiem całe bogactwo rzadkich roślin kwiatowych, np. przebiśniegi, cebulka dwulistna, żywiec gruczołowaty, czosnek niedźwiedzi, zawilec, miesięcznica trwała i wiele innych. Okres ich kwitnienia kończy się, gdy drzewa pokryją się całkowicie liśćmi i zamkną promieniom słonecznym dostęp do dna lasu. Piękno przyrody, występujące tu gatunki dzikich zwierząt i roślin, leczniczy mikroklimat oraz możliwość zobaczenia kilku ciekawych historycznych dla gminy miejsc na pewno przywiedzie Państwa na tę, jakże malowniczą trasę. W połączeniu z aktywnym wypoczynkiem jest to świetny pomysł na spędzenie wolnego, słonecznego dnia.

Opracowanie :Barbara Podstawka 

Ścieżka dydaktyczna „Szlakiem dawnych osad” wiodąca przez Zboiska, Ratnawicę, Bełchówkę do Bukowska, ukazująca walory kulturowe, przyrodnicze i krajobrazowe naszej gminy. Na trasie wędrówki można podziwiać piękne krajobrazy oraz niepowtarzalny świat roślin i zwierząt. Dodatkowo spotkać tu można miejsca pełne tajemnic, nostalgicznych wspomnień, niecodziennych sytuacji i historycznych zdarzeń. Szlak tworzy 15-kilometrowa trasa, którą oznakowano kolorem żółtym. Zaczyna się przy Ośrodku Rekolekcyjnym Caritas w Zboiskach, a kończy się przy cmentarzu żydowskim w Bukowsku. Trasę ścieżki można rozpocząć również od Bukowska oraz podzielić ją na etapy. Wyznaczono na niej 12 przystanków. Przy przystanku nr 7 urządzono miejsce odpoczynku, gdzie znajduje się wiata spoczynkowa, pod którą można zjeść zabrany ze sobą posiłek. Ścieżka przeznaczona jest dla osób w każdym wieku chcących obcować z przyrodą.

Zapraszamy do obejrzenia folderu opracowanego na przełomie 2007/2010 roku przez nauczycieli, uczniów i wolontariuszy Zespołu Szkół w Pobiednie _PRZEWODNIK

Przez teren gminy Bukowsko przebiegają również szlaki turystyczne:

• szlak czerwony: Iwonicz Zdrój – Rymanów Zdrój – Puławy – Tokarnia – Przybyszów – Komańcza (Główny Szlak Beskidzki)                                                                                        
• szlak żółty: Wola Piotrowa – Tokarnia – Wisłok Wielki – Kanasiówka.                                      
• szlak zielony: Komańcza – Dołżyca – Garb Średni – Kanasiówka – Moszczaniec – Puławy Górne – Besko.                                                                                                                                         
• szlak papieski: Komańcza – Bukowsko – Puławy – Dukla.                                                       
• ekomuzeum „BESKIDZKIE WĘDROWANIE ” – szlak przebiega przez teren 10-u gmin, obejmuje 36 przystanków i prezentuje m.in. obiekty, muzea, lokalne izby historyczne, galerie sztuki, zabytki_MAPA DO POBRANIA 
• szlak konno-taborowy funkcjonujący w ramach Polsko – Słowackiego Centrum Turystyki Konnej to sieć tras do jazdy wierzchem lub w zaprzęgu na odcinku Odrzechowa – Witażowce. Szlak łączy tereny środkowego Beskidu Niskiego po stronie polskiej i Pogórza Ondawskiego w Niskich Beskidach po stronie słowackiej. Centrum i zarazem największym ośrodkiem szlaku jest stadnina koni huculskich w Odrzechowej, która jest jednym z najstarszych w południowo wschodniej Polsce ośrodkiem górskiej turystyki konnej. Z tego względu w najbliższych okolicach tej miejscowości znajduje się najgęstsza sieć szlaków. Tworzą one pętle po najciekawszych miejscach na terenie pobliskich gmin Rymanów, Besko, Zarszyn, Bukowsko, Komańcza i Jaśliska.
• transgraniczna trasa rowerowa - 200 km ścieżek turystycznych; 150 km w Polsce i ponad 50 km na Słowacji. Trasa powstała na istniejących drogach leśnych i szlakach turystycznych. Po obu stronach granicy wybudowano m.in. wiaty rekreacyjno-wypoczynkowe, stojaki na rowery, mostki drewniane, utwardzono 5 km tras. Zachęcamy do eksplorowania na rowerze naszych pięknych terenów przygranicznych_ MAPA DO POBRANIA 
   

Na stadionach i boiskach sportowych miejscowych klubów i szkół, można pograć w piłkę nożną, ręczną, siatkową , halową, koszykówkę, unihokeja, tenisa stołowego lub uprawiać inne dyscypliny sportowe. Mało ruchliwe drogi, ścieżki spacerowe i ukształtowanie terenu, sprzyjają uprawianiu biegów przełajowych.

Inną atrakcją jest możliwość skorzystania z wypożyczalni quadów a zimą skuterów śnieżnych. Ośrodek w Woli Piotrowej oferuje naukę jazdy skuterem, wyprawy turystyczne z przewodnikiem w najbardziej niedostępne miejsca i szlaki turystyczne zimową porą oraz wyprawy ekstremalne dla  pasjonatów mocnych wrażeń  np. na zboczach pasma górskiego Bukowicy i Wisłoka.